مردی از تبارعاطفه

خدايا ! تو را شكر مي كنم كه اشك را آفريدي ، كه عصاره حيات انسان است ، آنگاه كه در آتش عشق مي سوزم يا در شدت درد مي گدازم يا در شوق زيبايي و ذوق عرفاني آب مي شوم وسراپاي وجودم روح مي شود لطف مي شود ، عشق مي شود ، سوز مي شود و عصاره ي وجود به صورت اشك ، آب مي شود وبه عنوان زيباترين محصول حيات كه وجهي به عشق وذوق دارد و وجهي ديگر به غم درد بر دامان وجود فرو مي چكد . اگر خداي بزرگ از من سندي  مي طلبيد قلبم را ارائه  خواهم داد واگر محصول عمرم را بطلبد اشك را تقديم خواهم كرد. مصطفي چمران .